Onderscheid en Bescherming: Inzicht in Pedofilie en de Strijd tegen Kindermisbruik
Pedofilie is een parafilie die wordt gekenmerkt door een aanhoudende of terugkerende seksuele aantrekking tot prepuberale kinderen, meestal onder de leeftijd van 13 jaar. Deze aantrekking kan zich uiten in fantasieën, impulsen, of gedrag. Het is belangrijk om te benadrukken dat bij pedofilie een onderscheid moet worden gemaakt van seksueel misbruik van kinderen; niet iedereen met pedofiele gevoelens handelt hierop.
Pedofilie wordt als psychische aandoening gezien. Pedoseksualiteit, het verrichten van seksuele handelingen met personen jonger dan 16 jaar, wordt in Nederland gezien als een vorm van kindermishandeling en is strafbaar als kindermisbruik.
Pedofilie wordt vaak verward met seksueel kindermisbruik. Terwijl pedofilie verwijst naar een seksuele voorkeur voor kinderen onder de 13 jaar, betreft seksueel kindermisbruik strafbaar seksueel gedrag waarbij een leeftijds en/of machtsverschil bestaat tussen de dader en het minderjarige slachtoffer. Dit misbruik kan bestaan uit diverse handelingen, zoals het betasten van het kind, masturbatie in het bijzijn van minderjarigen, het dwingen van minderjarigen om seksuele handelingen te verrichten, het laten delen van seksueel getinte afbeeldingen en orale, vaginale of anale penetratie met handen, geslachtsdelen of voorwerpen.
Seksueel kindermisbruik is een overkoepelende term voor deze en andere strafbare seksuele gedragingen. Het is belangrijk te benadrukken dat een deel van de slachtoffers ouder is dan 13 jaar en al secundaire geslachtskenmerken heeft ontwikkeld, maar door het machtsverschil tussen de dader en het slachtoffer blijft er sprake van ongelijkheid en misbruik.
Van Tolerantie tot Strijd: De Evolutie van Beeldvorming rond Pedofilie en Pedoseksualiteit
Er is een verschil tussen pedofilie en pedoseksualiteit. Een pedoseksueel is iemand die een pedofiele seksuele voorkeur heeft en daadwerkelijk seksuele handelingen met of bij prepuberale kinderen heeft verricht. Een pedoseksueel heeft dus kinderen seksueel misbruikt, en dat is strafbaar bij wet. Het hebben van pedofiele gevoelens is in Nederland niet strafbaar.
Door de seksuele revolutie in de jaren zestig veranderen de denkbeelden rondom pedofilie. Het was toen opeens mogelijk om veel openlijker over seks te praten in die tijd. Pedofielen spraken zich uit over hun geaardheid. Bij een deel van de samenleving kwam er meer begrip voor deze groep en er werden verschillende werkgroepen opgericht waar pedofielen met elkaar konden praten.
In de loop van de jaren tachtig komt daar verandering in. Er is meer aandacht voor rechten van kinderen en er komen steeds meer verhalen over kindermisbruik naar buiten in die tijd. Wetten worden aangescherpt en ook het beeld over pedofilie verandert. Pedofilie wordt steeds sterker geassocieerd met kindermisbruik.
Gebroken Vertrouwen: De Langdurige Psychologische Impact van Seksueel Kindermisbruik
Seksueel misbruik heeft een diepe impact op een kind. Omdat de dader vaak iemand is die dicht bij het kind staat, wordt het vertrouwen en het gevoel van veiligheid ernstig beschadigd. Dit kan leiden tot ingrijpende psychologische gevolgen die een groot deel van het leven van het slachtoffer beïnvloeden. Deze gevolgen kunnen onmiddellijk zichtbaar worden of zich pas na vele jaren manifesteren.
De problemen variëren vaak per leeftijdsgroep. Peuters en kleuters worden bijvoorbeeld zeer prikkelbaar, wat kan resulteren in onverwachte woede-uitbarstingen. Daarnaast zijn ze vaak angstig, vertonen ze regressief gedrag (zoals weer gaan duimen) en ontwikkelen ze verlatingsangst. Dit kan zo ver gaan dat het kind extreem bang of verdrietig wordt als je zelfs maar kort de kamer verlaat. Lagere schoolkinderen en tieners daarentegen trekken zich vaak volledig terug uit de buitenwereld. Dit kan zich uiten in opstandig gedrag, wat regelmatig leidt tot conflicten met ouders en problemen op school. Andere psychische gevolgen waarmee misbruikte kinderen te maken kunnen krijgen, zijn:
- Onzekerheid over zichzelf, het uiterlijk, de eigen gezondheid.
- Schuldgevoel over wat gebeurd is.
- Slaapproblemen, zoals inslaapproblemen of nachtmerries.
- Geseksualiseerd gedrag, zoals overmatige belangstelling voor seksualiteit of seksueel getinte spelletjes.
Levenslang Lijden: De Diepe en Veelzijdige Lange Termijn Gevolgen van Seksueel Kindermisbruik
Slaapproblemen, schuldgevoelens en een negatief zelfbeeld kunnen slachtoffers van misbruik hun hele leven blijven achtervolgen. Vaak hebben zij moeite om hun eigen weg te vinden en laten ze zich eerder leiden door de verwachtingen van anderen dan door hun eigen wensen. Dit maakt het voor hen ook moeilijk om grenzen te stellen, waardoor ze vaak dingen doen (op het werk of in een relatie) die ze eigenlijk niet willen. Daarnaast kunnen de volgende problemen zich op latere leeftijd voordoen:
- Posttraumatische stressstoornis.
- Angststoornis met angstaanvallen.
- Stemmingstoornis.
- Zelfmoordneigingen.
- Zelfverwonding.
- Agressiviteit.
- Overmatig alcohol- en drugsgebruik.
- Depressiviteit.
- (Borderline)persoonlijkheidstoornis. Dit komt doordat kinderen zich tijdens het misbruik vaak verplaatsen in een subpersoonlijkheid om zo de gevoelens en pijn de baas te blijven.
- Psychosen.
- Emotionele labiliteit.
- Gevoelens van wanhoop en hopeloosheid.
- Eenzaamheid.
- Moeite met het aangaan van (seksuele) relaties.
- Seksuele problemen.
- Crimineel gedrag.
- Woede-uitbarsting onder andere door projecties. Door bepaalde mensen – voornamelijk met autoriteit- kunnen oude ervaringen worden opgeroepen.
Van Lichaam naar Ziel: De Ingrijpende en Levenslange Lichamelijke Gevolgen van Seksueel Misbruik bij Kinderen en Hun Strijd om Te Genezen
Karikatuurpedofiel: Het Werkelijke Gevaar en de Rol van Overheid en Europese Unie in de Bescherming van Kinderen
Pedofielen die vinden dat seks met kinderen mag en uiterst berekenend op zoek zijn naar slachtoffertjes. „De karikatuurpedofiel, de jager op prepuberale kinderen. Dit is het gevaarlijke type, dat zich goed voorbereidt, zorgvuldig zijn toenaderingsroute kiest op zoek naar mogelijkheden om kindermisbruik te plegen”, Deze pedofielen zijn ook het moeilijkst te behandelen. Ze hebben namelijk de overtuiging dat seks met kinderen geen kwaad kan. Ze zijn vaak antisociaal, hebben ook geen moeite om een kind te misbruiken. Vanwege het hoge risico dat ze opnieuw in de fout gaan krijgen ze vaker tbs of zou dat in elk geval op zijn plaats zijn.” Kunnen we stellen dat het grootste gevaar is een Pedofiel of moeten we ons meer zorgen maken over de instanties of personen die pedofilie beschermen? Is een overheid niet verantwoordelijk voor een veilige leefomgeving voor kinderen en wat is de rol van de Europese Unie hierin? Wanneer je daar meer in gaat verdiepen dan blijkt de realiteit toch heen anders te zijn.
De Overheid als Hoeder van Rechten en Verantwoordelijkheden: Het Uitgestrekte Bereik van Staatsbevoegdheden en de Rol van Controle door het Parlement in de Bescherming van Burgers
Uit de Grondwet vloeien verschillende verantwoordelijkheden voort voor de overheid en de regering, zoals de landsverdediging, de handhaving van de openbare orde, het sociale beleid, de volksgezondheid en het onderwijs. De overheid is er voor iedereen, altijd en overal. Ze speelt een rol bij alles, van geboorteaangifte tot de wet op de lijkbezorging, van het bevorderen van theaterbezoek tot het bestrijden van zware criminaliteit. Op tal van gebieden neemt de overheid maatregelen, vaardigt wetten uit en ziet toe op de naleving daarvan.De staat legt burgers verplichtingen op, zoals het betalen van belasting, het naleven van wetten en het vervullen van plichten (deelname aan het arbeidsproces, leerplicht), maar die plichten gelden alleen uit hoofde van wetgeving en met waarborging van grondrechten.
Het parlement (de Staten-Generaal) controleert de regering. Ministers leggen in het parlement verantwoording af over hun beleid. Een regering is een orgaan van de staatkundige organisatie, belast met de uitvoerende macht voor een bepaald grondgebied. Met andere woorden: de regering heeft de bevoegdheid om de wetgeving tot uitvoering te brengen binnen de grenzen van het grondgebied waarover ze die bevoegdheid heeft.
De Illusie van Democratie: Kritische Reflecties op Kinderbescherming en Tolerantiegrenzen in Nederland
Veel mensen zijn niet actief bezig met politiek en geloven dat Nederland een goed functionerende democratie heeft waarin bestuursorganen de samenleving goed regelen. Ze nemen deel door te stemmen en vertrouwen bijna blindelings op het rechtssysteem en zien de overheid als hun veilige haven. Maar is dit vertrouwen terecht? Beschermt bijvoorbeeld de overheid onze kinderen voldoende? In 2020 werd in Nederland een politieke partij opgericht die pedofilie propageerde, wat weinig weerstand van de overheid opriep. Ook de minister van Justitie vond aanvankelijk een pedofielenhandboek geen probleem. Dit roept vragen op over de bescherming van kinderen en de grenzen van democratische tolerantie.
Partij voor Naastenliefde, Vrijheid & Diversiteit
Deze partij werd in 2006 opgericht en in 2010 ontbonden om vervolgens in 2020 weer een comeback te maken. Deze partij had onder meer op het programma staan: verlaging van de wettelijke leeftijd voor het hebben van seksuele contacten van 16 naar 12 jaar; legalisering van kinderpornografie en kinderprostitutie; legalisering van kinderpornografie en legalisering van seksuele betrekkingen tussen volwassenen en kinderen, seks met dieren en seks hebben met overleden personen.
Democratische Dilemma's: Tussen Vrijheid van Meningsuiting en Extremistische Politieke Partijen?
Het antwoord: ja en nee. Door de vrijheid van meningsuiting mag je in Nederland altijd een politieke partij beginnen, wat je standpunten ook zijn. Alleen een rechter kan in hele extreme gevallen een partij verbieden als hij denkt dat die gevaarlijk is voor Nederland. Het vreemde is dat tot 2 keer toe deze partij werd opgericht en er geen enkele rechter dit had verboden. Je kan je dan ook ook afvragen waarom een rechter dit nooit had verboden? Seks hebben met o.a. overleden mensen (lijken dus), seks met dieren en kinderen zijn toch wel de meest walgelijke zaken die op een politieke agenda staan. Je zou kunnen stellen dat dit ver over de grens heengaat van democratische tolerantie. Hoe had dit ooit zover kunnen komen zou je kunnen stellen. Wanneer een overheid hier tolerant in is geweest, hoe tolerant is de overheid tegenover veelplegers van pedofielen die zich hebben vergrepen aan kinderen? Wanneer je sommige agenten hierover hoort spreken zeggen zij dat er genoeg hulp is voor dit soort figuren en slachtoffers in de ‘kou blijven staan’. Heel bijzonder zou je zeggen. Dit zou eerder andersom moeten zijn.
Stem van Verontwaardiging: De Roep om Bescherming van Onschuld - Het Duistere Pad van Legale Pedofiliehandleidingen in Nederland
Het bezit van educatieve ‘How-To’ pedofilie handleiding was in 2019 nog steeds legaal in Nederland. Een bijna 1000 pagina’s tellende handleiding beschreef in detail hoe pedofielen kinderen konden lokken, verzorgen en misbruiken. Minister Ferdinand Grapperhaus van Justitie en Veiligheid vond dit aanvankelijk geen probleem. Onderzoek door RTL Nieuws toonde aan dat dit pedofielenhandboek al meer dan tien jaar op het dark web beschikbaar was en actief werd gedeeld op fora voor pedofielen, waarbij het regelmatig werd aangevuld met nieuwe tips, ervaringen en adviezen. De politie bevestigde dat het boek door verschillende Nederlandse pedofielen werd gebruikt.
De autoriteiten beschouwden het boek als gevaarlijk, maar het bezit of de verspreiding ervan was niet illegaal in Nederland. Een woordvoerder van het Openbaar Ministerie vergeleek het met handleidingen voor het maken van bommen of het plegen van de perfecte moord. Het boek beschreef gedetailleerd hoe je het vertrouwen van een kind kon winnen, met kant-en-klare zinnen en beloningsmethoden om geheimhouding te bevorderen. Een baby werd als ‘veilig’ beschouwd omdat ze niet konden praten, terwijl kinderen tussen 2 en 4 jaar als ‘gevaarlijk’ werden gezien vanwege hun onvermogen om geheimen te bewaren. Het boek gaf ook instructies over het opruimen na misbruik om DNA-sporen te verwijderen en het veilig opslaan van afbeeldingen van het misbruik.
Als een overheid geen probleem ziet in de verspreiding van een handleiding die instructies geeft voor het misbruiken van kinderen, roept dit ernstige vragen op over de prioriteiten en waarden van die overheid. Het kan erop wijzen dat er een gebrek aan adequate bescherming voor kinderen is en dat er mogelijk onvoldoende wet en regelgeving bestaat om dergelijke gevaarlijke materialen effectief aan te pakken. Dit kan het vertrouwen van burgers in de overheid en het rechtssysteem ernstig ondermijnen.
The Dilemma of Protecting Children's Rights Versus Pedophiles' Freedoms in the Netherlands
Nederland kon niet beslissen of de rechten van pedofielen en hun wens om kinderen te exploiteren zwaarder wogen dan de rechten van kinderen en hun ouders om niet bang te zijn voor deze pedofielen. Ironisch genoeg had de overheid geen probleem iemand gevangen te zetten voor het “aanwakkeren van haat en geweld” door bepaalde feiten over de Holocaust te onderzoeken of een controversiële tweet te plaatsen. Maar als het ging om de bescherming van kinderen tegen seksuele roofdieren, waren ze veel ambivalenter.
Pedofielen hebben blijkbaar “rechten”, en alleen al omdat ze een boek lezen waarin ze stap voor stap zien hoe ze kinderen kunnen verkrachten en ermee wegkomen, wil dat blijkbaar volgens de overheid nog niet zeggen dat ze het zullen doen en hebben gedaan. Alle pedofielen zijn in hun ogen “onschuldig” totdat ze schuldig zijn bevonden, en hun “onschuld” moet blijkbaar veel meer worden beschermd dan de onschuld van de kinderen.
Pedofilie bloeit op het donkere web volgens de Nederlandse politie, maar het is duidelijk dat de autoriteiten geen haast hebben om het te sluiten en beginnen met het plaatsen van honderden pedo’s in de gevangenis. Maar natuurlijk hebben zowel Nederland als het buurland België een lange, smerige geschiedenis van pedofilieschandalen waarbij de machtige ‘sociale elite’ betrokken is met uitgebreide ‘internationale’ connecties die helemaal tot de top van de machtspiramide leiden.
Verbod op pedohandboek pas na 4 jaar politieke druk
In 2022 werd na jaren van voorbereiding ingestemd met een verbod op het pedohandboek door de Tweede Kamer, waardoor het bezitten en delen van instructies voor het misbruiken van kinderen strafbaar werd gesteld. Het wetsvoorstel, dat nog door de Eerste Kamer moest worden bekrachtigd, voorzag in een maximale gevangenisstraf van vier jaar of een boete tot 90.000 euro voor overtreders. Het initiatief voor het verbod kwam onder meer van de Hengelose jurist Yme Drost, maar ook politieke partijen en maatschappelijke organisaties schaarden zich hierachter. Hoewel er vragen waren gerezen over de handhaving van het verbod met het Openbaar Ministerie en de politie die aangaven beperkte capaciteit te hebben voor actieve opsporing, werd verwacht dat het verbod een belangrijke stap zou zijn in de strijd tegen kindermisbruik. De lange duur van vier jaar voordat het wetsvoorstel werd aangenomen, suggereert dat de overheid dit niet als een prioriteit had beschouwd, en dat politieke druk nodig was om actie te ondernemen.
Kinderbescherming na het pedohand verbod: Een stap vooruit in een wereldwijde strijd?
Hoewel het verbod op het pedohandboek in Nederland een belangrijke stap is in de bescherming van kinderen tegen misbruik, kunnen we helaas niet stellen dat kinderen nu volledig veilig zijn. Het is een positieve ontwikkeling, maar er blijven uitdagingen bestaan, niet alleen in Nederland maar ook binnen de Europese Unie en wereldwijd. Binnen de EU zijn er verschillen in wetgeving en handhaving met betrekking tot kinderbescherming. Sommige landen hebben mogelijk strengere wetten en effectievere handhavingssystemen dan andere. Dit kan leiden tot variaties in de mate van bescherming van kinderen tegen misbruik en uitbuiting.
Het klimaat met betrekking tot kinderbescherming in andere landen kan sterk variëren. Sommige landen hebben uitgebreide wetgeving en programma’s ter ondersteuning van kinderen, terwijl andere landen mogelijk te maken hebben met beperkte middelen, corruptie of politieke instabiliteit, wat kan leiden tot verhoogde kwetsbaarheid van kinderen voor misbruik.
Wanneer we praten over de “kwaadaardige elite”, verwijzen we naar individuen of groepen die macht en invloed hebben en deze op destructieve wijze gebruiken, vaak ten koste van anderen, inclusief kinderen. Deze term kan verschillende betekenissen hebben, afhankelijk van de context waarin deze wordt gebruikt. Het kan verwijzen naar mensen die betrokken zijn bij georganiseerde misdaad, corrupte overheidsfunctionarissen, of leden van invloedrijke groepen die hun positie misbruiken om hun eigen belangen te dienen, zelfs als dit ten koste gaat van de rechten en veiligheid van kinderen. Het is belangrijk om dergelijke misbruik van macht en invloed te bestrijden en te voorkomen dat kinderen slachtoffer worden van deze kwaadaardige praktijken.
Parlementslid doet gruwelijke onthullingen over kindersekshandel, overheid doet NIETS
Het Britse parlementslid Andrew Bridgen heeft informatie over spelers in de kindersekshandel gedeeld met de overheid, maar niemand wil actie ondernemen. Dat zei hij In gesprek met Resistance GB.
Journalist Will Coleshill vroeg hem hoe groot dit is en hoeveel mensen erbij betrokken zijn. Dit is heel groot en er zijn ‘honderden en honderden en honderden’ mensen bij betrokken, antwoordde Bridgen. “Ik heb de overheid de namen gegeven van de mensen en het bedrijf dat ze gebruiken om geld wit te wassen, waar de kinderen naartoe zijn gebracht om te worden gefotografeerd,” zei Bridgen. De kinderen dachten dat ze naar school zouden gaan, maar de foto’s waren bedoeld voor pedofielen. Er wordt niets mee gedaan, verzuchtte Bridgen. “Het is naar MI5 gegaan, naar de National Crime Agency, niemand onderneemt actie.”