Mogelijk Grootste Schandaal in Nederlandse Geschiedenis: Onderzoek naar Satanisch Ritueel Misbruik Betreft Hoge Ambtenaren
De kersverse minister van Justitie en Veiligheid, Dilan Yeşilgöz-Zegerius, werd door haar voorganger, Ferd Grapperhaus, achtergelaten met een aantal omvangrijke dossiers. Het meest omvangrijke dossier dat Grapperhaus aan Yeşilgöz-Zegerius naliet, is het onderzoek naar satanisch/sadistisch ritueel misbruik (SRM). Als de uitkomsten van dit onderzoek openbaar worden, kan dit mogelijk het grootste schandaal in de Nederlandse geschiedenis onthullen, waarbij Justitie en andere hoge ambtenaren betrokken zouden zijn. Maar we zijn er nog niet want de onderzoekscommissie “Commissie Hendriks” UvA-hoogleraar Jan Hendriks die door Justitie zelf is aangewezen is totaal niet onafhankelijk en de voorzitter van de Commissie Hendriks was een voorstander voor het legaliseren van gemanipuleerde kinderporno. Zijn letterlijke woorden over een pedofiel waren: “het zijn mensen zoals jij en ik, die nu eenmaal een bepaalde geaardheid hebben. Ze leven vaak erg geïsoleerd en voelen zich afgewezen. Wie vraagt er nou om om zulke gevoelens te hebben?’
Een van de verdachten was de secretaris-generaal van een Nederlands ministerie, de hoogste ambtenaar binnen een ministerie. Deze functionaris had de dagelijkse leiding over de ambtelijke organisatie en speelde een cruciale rol als eerste ambtelijke aanspreekpunt voor de bewindspersoon. Politiek gezien is de secretaris-generaal ook van groot belang en staat hij rechtstreeks onder onze koning.
Als deze beschuldigingen bevestigd worden, zou dit niet alleen een enorme schok voor het land betekenen, maar ook een diepe vertrouwensbreuk binnen de overheid en haar ambtelijke top kunnen veroorzaken. Het onderzoek naar SRM belooft dan ook niet alleen de betrokkenen, maar ook het vertrouwen van de Nederlandse samenleving in haar overheid en rechtsstaat op de proef te stellen.
Ontmaskering van Ritueel Misbruik: Het Argos Onderzoek en de Politieke Reactie
Dit dossier kwam aan het licht in juni 2020, toen het onderzoeksjournalistieke radioprogramma Argos de reportage “Glasscherven en duistere rituelen” uitzond. In deze reportage brachten onderzoeksjournalisten Sanne Terlingen en Huub Jaspers schokkende verhalen naar buiten over vermeend ritueel misbruik. Er werden verhalen verteld over misbruik door mensen in paarse en zwarte gewaden en misbruik terwijl het slachtoffer aan een ondersteboven kruis hing. Niet alleen de zogenoemde duistere rituelen, door sommigen als satanisch bestempeld, maar ook fysiek misbruik kwamen aan bod in de reportage.
Het onderzoek werd aanvankelijk gestart om te bewijzen dat de verhalen onzin waren. Echter, veel getuigen vertelden hetzelfde verhaal, zonder elkaar te kennen of eerder gesproken te hebben. Bovendien waren er honderden meldingen binnengekomen. Argos kon de feiten niet langer negeren. Het zijn ook heftige verhalen dat aardig wat cognitieve dissonantie oproept bij mensen.
Oproep tot Actie: Motie voor Onderzoek naar Georganiseerd Misbruik ondanks Ministeriële Bezwaren
Op 27-08-2020 kwamen er ook antwoorden op Kamervragen die eerder werden gesteld. Naar aanleiding van deze schokkende uitzending van Argos werd er op 5 oktober 2020 door kamerleden van den Berge (GroenLinks), van Nispen (SP) en Kuiken (PvdA) een motie ingediend. In de motie wordt opgeroepen tot een onafhankelijk onderzoek naar georganiseerd sadistisch misbruik van kinderen.
De motie wordt unaniem aangenomen, ondanks dat de op dat moment nog zittende minister Ferd Grapperhaus de motie afraadt. Hij zou het onderzoek niet nodig vinden, omdat er niet genoeg aanleiding is tot een onderzoek en er ook weinig aangiftes gedaan worden. Kamerlid Van den Berge zei dat de overlevenden in gesprek met hem en zijn collega’s vaak aangaven geen aangifte te doen. Omdat er vaak onder de slachtoffers weinig vertrouwen is in politie en justitie. Hier waren ook meerdere redenen voor. Ook bij de toenmalige Minister van Justitie Ferd Grapperhaus kon je meerdere vraagtekens zetten.
Minister Grapperhaus' uitspraken over pedo-handboek deed geloofwaardigheid als bewaker van kinderveiligheid wankelen
De uitspraken van minister Ferd Grapperhaus over het pedo-handboek en de reactie daarop vanuit de samenleving wierpen inderdaad vragen op over zijn geloofwaardigheid als minister van Justitie. Het feit dat hij aangaf dat het handboek niet verboden was volgens de wet, riep zeker verontwaardiging op, vooral gezien de gevoeligheid van het onderwerp en de ernst van kindermisbruik.Het leek erop dat Grapperhaus zich achter de juridische beoordeling van zijn departement verschool, maar voor veel mensen was dat geen afdoende verklaring. Het was begrijpelijk dat dit soort uitspraken zorgen baarden over zijn capaciteiten om de veiligheid van kinderen te waarborgen en om de wetgeving op een passende manier toe te passen.
Minister's Passiviteit over Pedo-Handboek Doet Twijfels Rijzen over Prioriteiten: Een Decennium van Inactiviteit Ondermijnt Vertrouwen in Kinderbescherming
Het was niet alleen de inhoud van het handboek, maar ook het gebrek aan actie vanuit de overheid om het te verbieden dat zorgen baarde. Het riep vragen op over de prioriteiten en effectiviteit van het beleid van de minister. Het was belangrijk dat de samenleving vertrouwen had in haar leiders, vooral wanneer het ging om het beschermen van de meest kwetsbaren.
Het was mogelijk dat de minister zich machteloos voelde door juridische beperkingen, maar het was ook zijn verantwoordelijkheid om te streven naar veranderingen in de wetgeving indien nodig, vooral op gebieden zoals kindermisbruik waar een zero-tolerancebeleid op zijn plaats leek te zijn.
Over het algemeen konden dergelijke uitspraken het vertrouwen van het publiek in de regering en haar vermogen om de meest kwetsbaren te beschermen, ernstig ondermijnen. Het was belangrijk dat de minister en de overheid zich bewust waren van de impact van hun woorden en acties, vooral op gevoelige kwesties als deze. Al in 2011 werden hier vragen over gesteld in het EU parlement en ook vanuit daar is er nooit eerder actie ondernomen. dat het boek al langer verkrijgbaar was, was Justitie al 10 jaar van op de hoogte maar nooit iets mee gedaan. een noodwet in de coronaperiode kon in een dag geregeld worden maar dit had blijkbaar geen prioriteit.
Een Dilemma van Hypocrisie: De Dubbele Maatstaven van Minister Grapperhaus en de Geloofwaardigheid van Onze Rechtstaat
In 2019 vond er een crisisberaad plaats vanwege de coronacrisis. Na afloop werden verschillende politici geïnterviewd door NU.nl, waaronder Minister van Justitie en Veiligheid Ferdinand Grapperhaus, die eerder naast Mark Rutte verscheen tijdens de live persconferentie. Tijdens de persconferentie sprak Grapperhaus zich al uit over jongeren die ondanks de crisis huisfeestjes bleven organiseren. Maar zijn uitspraken kregen een ironische wending toen hij zelf in opspraak raakte.
Hij veroordeelde fel jongeren die zich misdroegen en noemde hen “aso’s”. Hij verduidelijkte zijn standpunt: “We willen de verspreiding van het virus gelijkmatig hebben onder de niet-kwetsbare groepen, zodat we juist de kwetsbare mensen kunnen beschermen.” Maar wat deed de minister van Justitie zelf? Hij vierde zijn bruiloft en stond hutje mutje bij elkaar, terwijl hij eerder had gewaarschuwd voor de levensbedreigende aard van het virus. Dit gedrag, gezien de dreiging van een potentieel dodelijk virus, kan worden beschouwd als hoogst crimineel. Het lijkt op poging tot doodslag, omdat hij het leven van veel mensen op het spel zette.
Dit voorval ondermijnde de geloofwaardigheid van Grapperhaus en wierp een schaduw op de rechtstaat waarin we leven. Veel mensen zijn verbijsterd dat hij hiermee is weggekomen. Het laat zien dat er soms met twee maten wordt gemeten en dat de geloofwaardigheid van de autoriteiten in het geding kan komen, waardoor het vertrouwen van de burgers in de overheid wordt geschaad. Dit roept vragen op over de integriteit van het systeem en doet twijfels rijzen over de rechtvaardigheid van onze samenleving.
De Ontmaskering van Gerechtigheid: Ferd Grapperhaus en de Ontnuchterende Realiteit Die Twijfel Zaait Over Ons Rechtssysteem
In het schijnbaar eindeloze drama van politieke intriges en morele dubbelzinnigheid stijgt een figuur naar voren, een man die belast was met het hoogste ambt van recht en gerechtigheid. Ferd Grapperhaus, eens gepositioneerd als bewaker van de wet en beschermheer van de maatschappij, werd in een oogwenk een symbool van hypocrisie en falen.
Terwijl hij het publiek berispte als ‘aso’s’ en troepen politie uitstuurde om een kinderfeestje te ontbinden, vierde hij zijn eigen bruiloft zonder zich iets aan te trekken van de regels die hij zo hartstochtelijk verdedigde. Dit is geen scenario voor een Hollywoodfilm; het is een schrijnende realiteit die de geloofwaardigheid van onze leiders ondermijnt.
Maar het gaat verder dan enkel de schandalen rondom zijn persoonlijke gedrag. Het is het patroon van inconsequentie en onrecht dat zich uitstrekt tot in zijn beleidsbeslissingen. Een pedofiel handboek wordt gebagatelliseerd, een pedofiele partij wordt gedoogd, en nu, te midden van beschuldigingen van misbruik binnen zijn eigen gelederen, start hij een onderzoek dat verre van onafhankelijk is. Het is een verontrustende realiteit waarin de grenzen tussen fictie en werkelijkheid vervagen, en waarin degenen die belast zijn met het beschermen van de rechtsstaat deze juist ondermijnen. We kunnen ons afvragen: was dit echt de persoon die ons rechtssysteem zou moeten vertegenwoordigen en een Commissie had moeten opstarten?
De Onaantastbare Schaduw: Het Ontluisterende Tijdperk van Ferd Grapperhaus en het Vergeten Lijden van Nederland
Het is een bittere realiteit die we onder ogen moeten zien: terwijl het land worstelde met de verwoestende gevolgen van de coronacrisis, bleef Ferd Grapperhaus onaantastbaar op zijn ministerpost. Te midden van faillissementen van bedrijven, toenemende depressies onder jongeren en het pijnlijke isolement van ouderen in zorginstellingen, leidde Grapperhaus een schimmig bestaan als symbool van dubbele maatstaven en gebrek aan empathie.
Zijn initiatief om de Commissie Hendriks op te richten, een onderzoek naar misstanden binnen Justitie, lijkt nu eerder een façade van verantwoordelijkheid dan een werkelijke daad van betrokkenheid bij het lot van de mensen die hij geacht werd te beschermen. Terwijl het land kreunde onder het gewicht van een crisis die levens en levensonderhoud verwoestte, werd Grapperhaus’ gedrag gekenmerkt door schaamteloze hypocrisie.
Ontwaken uit Onverschilligheid: De Duistere Realiteit van Misbruik en Justitie en de Noodzaak van Bewustwording en Actie
Het is ontstellend om te beseffen dat dit alles plaatsvond met schijnbaar weinig repercussies, terwijl zoveel mensen leden. Het tekent niet alleen het gebrek aan daadkracht in onze politieke instellingen, maar werpt ook een ontluisterend licht op het inlevingsvermogen van de samenleving zelf. Het is een pijnlijk hoofdstuk dat ons doet afvragen hoe diep de waarden van rechtvaardigheid en compassie werkelijk in ons geworteld zijn.
Het is des te alarmerender wanneer we ons realiseren dat dit alles plaatsvond in een periode waarin de gemiddelde Nederlander blijkbaar bereid was dit te accepteren. Dit werpt een schaduw van apathie en onverschilligheid over onze maatschappij, en wijst op een groter dilemma dat ons te wachten staat.
Terwijl we geconfronteerd worden met het grootste onrecht dat nu op ons afkomt, namelijk de duistere realiteit van satanisch ritueel misbruik en de vermeende handelswijzen van Justitie, zoals blijkt uit de commissie Hendriks, staan we voor een cruciaal keerpunt. Als we niet stilstaan en ons verdiepen in wat er werkelijk gaande is in de wereld, riskeren we een duistere toekomst die we ons nauwelijks kunnen voorstellen.
Hoe is het allemaal mogelijk, vraag je je af. Maar het is niet genoeg om ons te verbazen; we moeten actie ondernemen, onze stem laten horen en streven naar een rechtvaardiger en compassievoller samenleving.
"Vooraf Gedoemd: Hoe Grapperhaus zijn Niet-Onafhankelijke Commissie de Verwachte Mislukking Werd voor Wie de Materie Kent"
Controversiële Achtergrond van Jan Hendriks: Twijfels Over Geschiktheid als Voorzitter van de Commissie Hendriks
Eerdere Uitspraken Over Gemanipuleerde Kinderporno en Betrokkenheid bij Omstreden Commissies Ondergraven Geloofwaardigheid van de voorzitter bij Commissie Hendriks
Schokkende Conclusies van Commissie-Samson: Politieke Actie Vereist om Jeugdzorg te Hervormen en Verantwoordelijken ter Verantwoording te Roepen
Secretaris-generaal van een Nederlands ministerie verdacht van verkrachting en mensenhandel
Bijzonderheid is dat het U.S. Helsinki Comité op 4 oktober 2012 in het Amerikaanse Congres een hoorzitting hield, waar de affaire Joris Demmink juist onderwerp van gesprek was en deze persoon zou nu ook als verdachte voorkomen in de zaak Argos. Nederland werd er ook verdacht dat zij de rechten van slachtoffers van kinderhandel en prostitutie te schenden. Nederland lijkt immers nalatig te blijven in het zorgvuldig onderzoeken van de beschuldigingen van pedofilie en mensenhandel waarvoor Joris Demmink wordt achtervolgd.
Mr. Adèle van der Plas is de advocate van twee Turkse mannen, die verklaren als kind door Joris Demmink te zijn verkracht, toen die in de jaren negentig als topambtenaar voor Justitie in Turkije was. Hun aangifte tegen Joris Demmink is door het OM zoals gezegd terzijde gelegd. Daartegen zijn door beide jongemannen klaagschriften ingediend ex artikel 12 bij het Gerechtshof Den Haag. Deze klachtprocedure resulteert maar hoogst zelden in toewijzing. Naast de Turkse mannen bestaat er ook een Nederlands slachtoffer, dat zegt door Joris Demmink te zijn misbruikt en psychisch beschadigd als jongensprostituee in een Amsterdams bordeel. Hij heeft anoniem getuigd op de hoorzitting van het U.S. Helsinki Comité.
De Schaduw van Demmink: Onthullingen en Onrecht in Nederlandse Justitie - Een Kritische Blik op de Staat van Rechtvaardigheid
De Helsinki Commissie vertelde toen in een toelichting dat velen de aanpak van de Nederlandse overheid in de zaak Demmink schromelijk onbevredigend vonden. Het wijst voor bijzonderheden naar een YouTube filmpje waarop zowel advocate Adèle van der Plas, Klaas Langendoen als een slachtoffer van kinderhandel getuigen. Ook in de briefing op 4 oktober 2012 werden ze gehoord.
Gezien de voorgeschiedenis viel niet te verwachten dat er in Nederland alsnog een onderzoek zou komen naar VVD-er Joris Demmink. Het is en blijft nog steeds een schande voor de Nederlandse rechtstaat en wanneer je je verdiept in de materie van deze persoon dan weet je dat er nooit geen recht was gesproken en deze man nu nog vogelvrij rondloopt.
Mogelijk zal dit ook een van de redenen zijn dat Justitie nu weer om de brei gaat heen draaien en bang is dat dit dossier weer boven tafel komt. Heel begrijpelijk ook want wanneer Nederland gaat stilstaan bij wat er echt gaande is, dan gaat de beerput daadwerkelijk open en dan is de schade en de geloofwaardigheid van het politiek systeem, overheid en justitie niet te overzien.
Ontkennen van Demmink-Zaak als 'Complottheorie' Verhult Diepere Waarheid: Onthullingen van Rituele Netwerken en Politieke Betrokkenheid
De toen evestigde media zwegen over de zaak Joris Demmink en volgens Google Nieuws deed de gevestigde Nederlandse media geen of verslag van de briefing. Men kan raden naar de reden. Typerend is de reactie van blog Welingelichte Kringen dat de essentie mist. Het verbaasde des te meer omdat een kans gemist werd om VVD’ers (Demmink, Opstelten, Teeven) tegen het licht te houden.
Het afdoen van de zaak rondom Joris Demmink als een ‘complottheorie’ negeert de werkelijke complexiteit van de kwestie. Steeds meer serieus onderzoek wijst op de betrokkenheid van hooggeplaatste politici in duistere rituele netwerken. Het is tijd om verder te kijken dan oppervlakkige labels en de realiteit onder ogen te zien. Bovendien is het belangrijk te begrijpen dat de term ‘complottheorie’ zelf ooit is bedacht door de CIA als een strategie om de waarheid te verdoezelen en critici te stigmatiseren.
"De Amerikaanse Helsinki-Commissie: Bevordering van Mensenrechten en Samenwerking in Europa"
De Commissie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa, ook bekend als de Amerikaanse Helsinki-Commissie, is een onafhankelijk agentschap van de federale overheid belast met het toezicht op de naleving van de Helsinki-akkoorden en het bevorderen van uitgebreide veiligheid door de bevordering van mensenrechten, democratie, en economische, milieugerelateerde en militaire samenwerking in 56 landen. De commissie bestaat uit negen leden uit de Amerikaanse Senaat, negen uit het Huis van Afgevaardigden, en elk één lid uit de ministeries van Buitenlandse Zaken, Defensie en Handel.
Internationaal Protest 19 oktober 2012: Joris Demmink onder Vuur voor Vermeend Wangedrag in
Het Rebecca Project for Human Rights, een toonaangevende mensenrechtenorganisatie gevestigd in Washington, DC, die zich inzette voor de bestrijding van seksueel geweld, protesteerde voor het gebouw van pensioenbeheerder APG in New York City. De beschuldigde pedofiel, de Nederlandse secretaris-generaal van het Ministerie van Justitie Joris Demmink, zou binnenkort een ereprijs ontvangen voor zijn dienstverlening van koningin Beatrix van Nederland en zou kort daarna zijn overheids pensioen van APG ontvangen. Deze fondsen moesten worden bevroren door de Amerikaanse overheid totdat de Nederlandse regering de vermoedelijke misdaden van Demmink onderzocht. Dit vond plaats op 19 oktober 2012 in New York en kreeg daar meer aandacht dan hier in Nederland.
Donderdag 4 October 2012 Helsinki Commision - Demmink Trial Washington
De Helsinki-Commissie, in samenwerking met de Slachtofferrechten-Caucus, hield een briefing over hoe rechtssystemen het meest effectief konden reageren op binnenlandse en internationale beschuldigingen van kinderhandel. De briefing omvatte een actueel casestudy in Nederland, waar een overheidsfunctionaris werd beschuldigd van binnenlandse en internationale kindersekshandel. Nederlandse autoriteiten voerden een voorlopig onderzoek uit, maar velen vonden het uiterst onbevredigend omdat Nederlandse autoriteiten slechts één van de drie slachtoffers hadden geïnterviewd en geen van de beschikbare getuigen of facilitators van het vermeende misdrijf had geïnterviewd.
Onderzoek naar Joris Demmink: Oud-Rechercheurs Legden Explosieve Verklaringen Af
Jarenlang gingen er geruchten rond over de mogelijke betrokkenheid van Joris Demmink, de voormalige secretaris-generaal van het ministerie van Veiligheid en Justitie, bij het misbruik van minderjarige jongens. In de zaak Joris Demmink legden twee oud-rechercheurs verklaringen af in deze zaak, die volgens Telegraaf-verslaggeefster Saskia Belleman mogelijk grote politieke gevolgen zouden kunnen hebben. “Dit heeft al veel te lang geduurd. Deze uitzending was in 2014 en nadien moest de presentator Huberto Tan ook vertrekken. Toeval?”
Dutch Injustice: When Child Traffickers Rule A Nation
Joris Demmink, destijds Secretaris-Generaal van het Nederlandse Ministerie van Justitie, werd consequent in verband gebracht met seksueel misbruik en mensenhandel van jongens, zowel in Nederland als daarbuiten.
In de herfst van 1998 werd een onderzoek uitgevoerd naar een bordeel in Amsterdam dat senior politici en justitiefunctionarissen in verband bracht met seksueel misbruik en mensenhandel van jongens. Demmink werd specifiek door een van de jongens geïdentificeerd als betrokkene bij de misbruiken. Volgens een voormalig hoge ambtenaar van het Ministerie van Justitie werd dit onderzoek gedwarsboomd door directe tussenkomst en obstructie door Demmink.
Reactie van Stichting Misbruikt! op het rapport ‘Tussen ongeloof, opsporing en adequate hulpverlening’ van de Tijdelijke Onderzoeks–commissie Georganiseerd Sadistisch Misbruik van Minderjarigen (Commissie Hendriks
Het verweer tegen de uitkomst van het onderzoeksrapport van de Commissie Hendriks omvat meerdere punten. Allereerst heeft de commissie nagelaten voldoende te onderzoeken waarom dergelijke misstanden niet aan het licht komen, en heeft ze de verantwoordelijkheid hiervoor te gemakkelijk bij de slachtoffers gelegd. Daarnaast is er onvoldoende aandacht besteed aan de lacunes of verkeerde aanpak in opsporing en vervolging die mogelijk hebben bijgedragen aan het voortbestaan van dit misbruik. Verder sluiten de aanbevelingen van de commissie niet aan bij de aard van het geconstateerde misbruik. Tot slot is het onderzoek naar georganiseerd sadistisch ritueel seksueel misbruik van kinderen ontoereikend geweest. Digitale onderzoeken en ervaringen en beleid in andere landen zijn niet adequaat meegenomen, en de verklaringen van de slachtoffers zijn niet naar behoren gewaardeerd.
19 maart 2024 kamervragen gericht aan D. Yesilgöz-Zegerius, minister van Justitie en Veiligheid
Op 19 maart 2024 zijn er kamervragen ingediend bij D. Yesilgöz-Zegerius, minister van Justitie en Veiligheid. En een van de belangrijkste vragen waren:
- Hoe beoordeelt u de wijze waarop de commissie Georganiseerd Sadistisch Misbruik van Minderjarigen is ingesteld?
- Hoe beoordeelt u het feit dat het onderzoek niet onafhankelijk van het Ministerie van Justitie en Veiligheid heeft plaatsgevonden, in het licht van het feit dat onder anderen topambtenaren van dit ministerie betrokken zouden zijn bij netwerken die zich schuldig maken aan deze vorm van misbruik?
- Bent u bekend met het artikel dat in 2015 werd gepubliceerd in Het Parool waarin hoogleraar Forensische psychiatrie en psychologie Jan Hendriks pleit voor het beschikbaar stellen van gemanipuleerde kinderporno, onder andere zodat pedofielen zich meer geaccepteerd zouden voelen?
- Hoe beoordeelt u het feit dat een persoon die dergelijke omstreden uitspraken doet, is aangesteld als voorzitter van de commissie die onderzoek zou moeten doen naar georganiseerd sadistisch misbruik van minderjarigen?
- Hoe beoordeelt u het feit dat tal van slachtoffers van het type misbruik dat centraal stond in de onderzoeksopdracht, en hun geestelijke gezondheidszorg (ggz) behandelaren op voorhand hebben aangegeven de Commissie Hendriks niet te vertrouwen?
Op 9 April 2024 was er uitstel beantwoording vragen ondertekend door D. Yesilgöz-Zegerius, minister van Justitie en Veiligheid
Hierbij deel ik u mede dat de schriftelijke vragen van het lid Van Meijeren (FVD), van uw Kamer aan de Minister van Justitie en Veiligheid over het onderzoek naar georganiseerd sadistisch misbruik van minderjarigen (ingezonden 19 maart 2024) niet binnen de gebruikelijke termijn kunnen worden beantwoord, aangezien nog niet alle benodigde informatie is
ontvangen. Ik streef ernaar de vragen zo spoedig mogelijk te beantwoorden.
"Vertrouwen in Justitie Verder Ondermijnd: Uitstel Minister Yesilgöz-Zegerius Legt Misstanden Bloot"
Het verzoek van minister Yesilgöz-Zegerius om uitstel op vragen van een kamerlid werpt een schrijnend licht op de integriteit van ons justitieel apparaat. Deze vraag om uitstel komt op een moment van schokkende onthullingen rondom de Commissie Hendriks, waarbij de betrokkenheid van haar voorganger in het achterhoofd moet worden gehouden. Laten we niet vergeten hoe haar voorganger omging met de rechtspraak: Grapperhaus noemde iedereen die zich niet aan de coronamaatregelen hield een ASO, maar vierde vervolgens zelf zijn bruiloft in flagrante schending van deze regels. Dit zegt alles over de integriteit van ons justitieel apparaat.
En laten we de zaak van Joris Demmink nog maar even buiten beschouwing, hoewel deze zaak op zichzelf al walgelijk genoeg is. Het is geen verrassing dat velen hun hoop op gerechtigheid hebben verloren, gezien de geschiedenis van misstanden binnen justitie. Het recht dat echt zegeviert zou een wonder zijn in onze geschiedenis.
Het uitstel dat minister Yesilgöz-Zegerius heeft gevraagd, roept vragen op over wat er werkelijk gaande is binnen justitie. Is dit een poging om de waarheid te verdoezelen? Is het een teken van een dieper liggend probleem van corruptie en belangenverstrengeling? Wat de reden ook moge zijn, het onderstreept nogmaals de noodzaak van transparantie, integriteit en daadkracht binnen ons justitieel systeem.
"Black Umbrellas: Strijd voor Licht in de Duisternis - Op Weg naar Gerechtigheid voor Slachtoffers van Satanisch Ritueel Misbruik"
Black Umbrellas is een toegewijde groep die zich inzet voor het waarborgen van rechtvaardigheid en veiligheid voor de meest kwetsbaren in onze samenleving: onze kinderen. Met een geweldloze benadering streven ze naar een diepgaand en onafhankelijk onderzoek naar satanisch ritueel misbruik van kinderen, dat zich mogelijk in onze eigen gemeenschappen afspeelt.
De groep gelooft in het belang van transparantie, integriteit en waarheidsvinding, en streeft ernaar om de stemmen van de slachtoffers te laten horen en hun ervaringen serieus te nemen. Door bewustzijn te creëren en druk uit te oefenen op de autoriteiten, hopen ze een licht te werpen op deze duistere praktijken en ervoor te zorgen dat gerechtigheid wordt nagestreefd voor degenen die het meest kwetsbaar zijn.
Met hun vastberadenheid en toewijding inspireren ze anderen om zich aan te sluiten bij de strijd voor een rechtvaardiger en veiliger samenleving voor onze kinderen. Hun werk is van onschatbare waarde en draagt bij aan het creëren van een wereld waarin alle kinderen veilig en beschermd zijn tegen misbruik en uitbuiting.
Kamerdebatten 6 en 13 Maart 2024
Schaamteloze Gaslighting door Justitie: Wat Heeft de Minister te Verbergen? 13 maart 2024
De Nederlandse Vereniging voor Onderzoeksjournalistiek (VVOJ) heeft scherpe kritiek geuit op het offline halen van de Argos-uitzending, waarin belangrijke onthullingen werden gedaan. De uitzending is verwijderd ondanks dat er aantoonbaar geen onjuistheden in zaten. Dit gebeurde om dubieuze redenen en mogelijk onder druk van Justitie zelf. De minister van Justitie verklaarde eerder in een commissiedebat dat de beelden offline zijn gehaald vanwege vermeende onjuistheden, maar dit bleek absoluut onwaar te zijn.
De VVOJ benadrukte dat het verwijderen van de uitzending niet te maken had met feitelijke onjuistheden, maar met andere, onduidelijke motieven. Dit roept de vraag op: wat probeert Justitie te verbergen?
Tijdens het commissiedebat werd de minister gevraagd om haar eerdere verklaring terug te nemen, aangezien deze onwaarheden slachtoffers ernstig tekortdoen. In plaats van de fout toe te geven, draaide de minister om de vragen heen en gaf ontwijkende antwoorden. Het was duidelijk dat zij zich ongemakkelijk voelde en zich in een lastig parket bevond. Ze leek te lijden aan dezelfde “geheugenproblemen” als premier Rutte, die ook wel eens iets verkeerd herinnerd.
Het is zorgwekkend wanneer politie en Justitie meekijken en deze schaamteloze praktijken tolereren. Dit gedrag is niet alleen onacceptabel, maar laat ook duidelijk zien dat Justitie iets te verbergen heeft. In plaats van transparant te zijn, lijken zij voortdurend de waarheid te verdraaien, wat sterk doet denken aan gaslighting.
Gaslighting door Justitie: Hoe Manipulatie en Onwaarheden het Vertrouwen in ons Rechtssysteem Ondergraven?
Gaslighting is een manipulatietechniek waarbij iemand de waarheid verdraait om een ander aan zichzelf te laten twijfelen. Het doel is om het slachtoffer te verwarren en onzeker te maken over hun eigen perceptie, geheugen en realiteit. In deze context lijkt Justitie dezelfde tactiek te hanteren: door feiten te verdraaien en ontwijkende antwoorden te geven, proberen ze de kritische vragenstellers en het publiek te misleiden.
De vraag aan de minister van Justitie was helder: als er inderdaad onjuistheden in de Argos-uitzending waren, welke waren dat dan precies? De minister kon deze vraag niet beantwoorden, wat alleen maar bijdraagt aan de vermoedens dat er sprake is van manipulatie en het verbergen van de waarheid.
Het is evident dat iemand die ook maar enigszins bekend is met de materie, ziet dat hier overduidelijk sprake is van gaslighting. Dit schaamteloze gedrag van Justitie ondermijnt het vertrouwen in het rechtssysteem en doet slachtoffers, die recht hebben op gerechtigheid en transparantie, ernstig tekort.
Het gedrag van de minister van Justitie en de acties van Justitie zelf zijn niets minder dan schaamteloos en manipulatief. Het offline halen van de Argos-uitzending zonder valide reden, het verdraaien van de waarheid en het ontwijken van kritische vragen zijn duidelijke voorbeelden van gaslighting. Deze tactiek dient alleen om hun eigen falen te verbergen en de waarheid te verhullen. Het is tijd dat de minister van Justitie en Justitie zelf verantwoordelijkheid nemen voor hun acties en openheid van zaken geven. Alleen door volledige transparantie en eerlijkheid kunnen we het vertrouwen in ons rechtssysteem herstellen en ervoor zorgen dat slachtoffers de gerechtigheid krijgen die zij verdienen.
Vreemde Prioriteiten in de Politiek: Waarom Een Onafhankelijk Onderzoek Cruciaal Is
Gideon van Meijeren van het Forum voor Democratie diende een motie in voor een echt onafhankelijk onderzoek naar de commissie Hendriks. Minister Grapperhaus stelt dat de commissie onafhankelijk genoeg is, maar slachtoffers zijn het hier niet mee eens. Zij geven aan dat er sprake is van belangenverstrengeling omdat de commissie onder toezicht van Justitie zelf valt en ambtenaren van Justitie ook verdachte zijn in deze zaak.
Nu is het belangrijk om even je politieke voorkeur los te laten en te focussen op de kern van de zaak. Wanneer er zulke ernstige beschuldigingen en zorgen spelen, wil toch iedereen dat deze opgelost worden? Iedereen wil toch antwoorden op de meest vreselijke aantijgingen? Zeker wanneer het gaat om hooggeplaatste ambtenaren bij Justitie die zelf verdacht zijn. Een echt onafhankelijke commissie is essentieel voor een eerlijke uitkomst. Dit zouden politici als geen ander moeten weten.
Politieke Prioriteiten versus Volksbelangen: De Noodzaak van Onafhankelijkheid en Transparantie
Een Nieuwe Stem voor Transparantie: Judith Uitermark en de Roep om Onafhankelijkheid in het Onderzoek
Op 6 maart werd Judith Uitermark, Tweede Kamerlid voor Nieuw Sociaal Contract (NSC), gevraagd naar haar standpunt over de noodzaak van een echt onafhankelijk onderzoek. Deze vraag is van groot belang, gezien de omstandigheden rondom de totstandkoming van de onderzoekscommissie Hendriks. De commissie, opgericht door Justitie zelf, staat onder verdenking van partijdigheid vanwege haar directe band met het ministerie. Bovendien zijn ambtenaren van Justitie zelf verdachte in deze zaak, wat de geloofwaardigheid van het onderzoek verder ondermijnt.
Het is essentieel om op te merken dat NSC pas in 2023 werd opgericht en momenteel 20 leden heeft in de partij. Ondanks haar relatief recente intrede in de politieke arena, heeft Judith Uitermark zich snel gepositioneerd als een voorstander van transparantie en onafhankelijkheid. Haar steun voor een echt onafhankelijk onderzoek getuigt van haar toewijding aan eerlijkheid en rechtvaardigheid.
De houding van Judith Uitermark en haar partij, NSC, illustreert het belang van nieuwe stemmen in de politiek, die zich inzetten voor de belangen van het volk en streven naar integriteit binnen het politieke systeem. Haar standpunt onderstreept tevens de noodzaak voor een grondige herziening van de procedures rondom onderzoeken en het waarborgen van hun onafhankelijkheid.
Blind voor de Feiten: Kamerdebat onthult gebrek aan kennis over Commissie Hendriks
Op 6 maart 2024 vond er een debat plaats over seksueel misbruik, waarin opnieuw werd benadrukt dat de commissie Hendriks niet onafhankelijk is. Tijdens dit debat werd duidelijk dat veel kamerleden onvoldoende bekend zijn met de details van de zaak. Er was zelfs een kamerlid aanwezig die niet op de hoogte was van het standpunt van de voorzitter van de commissie Hendriks, die voorstander is van het legaliseren van kinderporno.
Het is verontrustend om te zien dat sommige kamerleden nog steeds spreken over complottheorieën, terwijl de feiten al lang en breed zijn vastgesteld. Dergelijke uitspraken getuigen van een gebrek aan diepgaand begrip en onderzoek naar de kwestie. Het is gemakzuchtig om dergelijke termen te gebruiken zonder een gedegen kennis van zaken.
Na bijna drie jaar begint echter steeds meer mensen in te zien dat de commissie Hendriks ernstige tekortkomingen vertoont. Ondanks herhaalde aansporingen aan de minister van Justitie om deze kwestie aan te pakken, blijft deze om de hete brij heen draaien. Dit werd op 13 maart opnieuw duidelijk tijdens een debat.
Het is hoog tijd dat er actie wordt ondernomen om de integriteit van dergelijke onderzoekscommissies te waarborgen en ervoor te zorgen dat zij werkelijk onafhankelijk zijn. Het is niet langer acceptabel om de verantwoordelijkheid te ontlopen en te blijven steken in vage bewoordingen. Het publiek verdient volledige transparantie en een eerlijke behandeling van deze ernstige zaken.
De Kloof tussen Retoriek en Realiteit: Minister van Justitie en de Schaduw over de Rechtsstaat
Minister Dilan Yeşilgöz-Zegerius van Justitie profileert zichzelf als een fervent voorstander van het koesteren, verdedigen en versterken van de rechtsstaat, terwijl ze tevens benadrukt dat zij streng zal optreden tegen degenen die deze rechtsstaat ondermijnen. Echter, deze nobele woorden lijken haaks te staan op de realiteit van recente gebeurtenissen binnen het justitiële apparaat.
Bij nader onderzoek blijkt dat er een schrijnende discrepantie bestaat tussen de retoriek van de minister en de daadwerkelijke praktijk binnen Justitie. In talloze debatten is aan het licht gekomen dat Justitie zelf een commissie heeft opgezet om een delicate zaak te onderzoeken, waarbij ambtenaren van Justitie zelf verdacht zijn. Deze commissie is onder toezicht van Justitie tot stand gekomen, wat ernstige vragen oproept over haar onafhankelijkheid en integriteit.
Een nog zorgwekkender aspect is de keuze van de voorzitter van deze commissie, die openlijk voorstander blijkt te zijn van het legaliseren van kinderporno. Het is moeilijk te bevatten hoe een dergelijke persoon als voorzitter kan worden aangesteld, gezien de aard van de zaak waarover de commissie zich buigt. Deze schokkende feiten werpen een schaduw van twijfel over de geloofwaardigheid van het onderzoek en het vermogen van Justitie om haar eigen handelen kritisch te beoordelen.
Bovendien roept deze situatie herinneringen op aan eerdere schandalen, zoals de zaak rondom Joris Demmink en het Rolodex-onderzoek, die uiteindelijk in de doofpot werden gestopt. Deze geschiedenis van het verhullen van ernstige misdaden en het beschermen van hooggeplaatste ambtenaren werpt een schaduw over het streven naar rechtvaardigheid en integriteit binnen Justitie.
Het is tijd voor Minister Dilan Yeşilgöz-Zegerius van Justitie om verantwoordelijkheid te nemen voor deze flagrante tekortkomingen binnen haar departement. Het volk verdient een rechtssysteem dat gebaseerd is op eerlijkheid, transparantie en integriteit, niet op achterkamertjespolitiek en belangenverstrengeling. Het is aan de minister om deze idealen te belichamen en actie te ondernemen om het vertrouwen in de rechtsstaat te herstellen.
De Ondeugdelijke Schijn van Rechtvaardigheid: Het Duistere Drama van Sadistisch Misbruik en de Sluier van Stilte in Nederland's Justitieel Apparaat
Het is een verontrustende realiteit: ambtenaren van Justitie zelf zijn verdacht in een lopend onderzoek naar sadistisch kindermisbruik, terwijl de commissie belast met het onderzoek onder leiding staat van Justitie zelf. Dit roept serieuze vragen op over belangenverstrengeling en de objectiviteit van het onderzoek.
De Commissie Hendrix beweert bewijzen te hebben gevonden van sadistisch kindermisbruik, maar ontkent seksueel misbruik met rituele kenmerken. Opmerkelijk genoeg baseert zij deze conclusie op onderzoek van de landelijke recherche, die onder toezicht staat van Justitie. Het lijkt erop dat de slager zijn eigen vlees keurt, wat de geloofwaardigheid van het onderzoek ernstig ondermijnt.
Nog verontrustender is het feit dat tijdens een artikel 12 procedure alle bewijzen met betrekking tot ritueel misbruik werden aangeleverd, maar door zowel de Commissie Hendriks als de recherche werden geweigerd. Dit werpt een schaduw over de integriteit van het onderzoek en doet ernstige twijfels rijzen over de bereidheid van Justitie om de waarheid aan het licht te brengen.
Wat nog zorgwekkender is, is het gebrek aan media-aandacht voor deze zaak. Het lijkt erop dat een potentieel van historische proporties schandaal wordt verzwegen door de media. Dit is niet alleen alarmerend, maar roept ook vragen op over de rol van de media in het blootleggen van misstanden binnen Justitie.
Deze zaak heeft alle ingrediënten om uit te groeien tot een van de grootste schandalen in de geschiedenis van Nederland. Het is hoog tijd dat er grondig onderzoek wordt gedaan naar de gang van zaken en dat de verantwoordelijken ter verantwoording worden geroepen. Het rechtssysteem moet transparant en eerlijk zijn, zonder de invloed van belangenverstrengeling en machtsmisbruik.
De Dubbele Kanten van Dilan Yesilgöz: Tussen Scherpzinnigheid en Polariserende Passie - Een Diepere Analyse van Haar Publieke Persona in de Nederlandse Politiek
